maður er mistækur

bólgnir hálskirtlar og hausverkur í boði hússins, ég hefði ekki átt að monta mig svona mikið af því hvað ég sé búin að vera hraust í vetur, það hefnir sín að vera of yfirlýsingaglaður, ég vil reyndar meina að veikindi mín séu af sálvefrænum toga og séu bein afleiðing þess áfalls sem það var fyrir mitt uppblásna hreystiegó að lenda í (gaaaaaaaargh!!!!) þriðja sæti í lífshlaupinu í vinnunni í síðustu viku, ég var svo miður mín að ég hafði ekki einu sinni lyst á ávaxtapokanum sem ég fékk í verðlaun, ég stappaði niður fótum á kennarastofunni algjörlega brjáluð og vændi fólkið í sætunum fyrir ofan mig um svindl og ódrengilega keppni (ég er reyndar ekki alveg tilbúin til að láta af þeirri skoðun ennþá), kannski ekki mjög íþróttamannsleg hegðun af minni hálfu en þetta var bara svo ömurlega niðurlægjandi, ég var alveg búin að gefa mér þennan sigur og hafði hugsað mér að hengja viðurkenninguna mína upp á mjög áberandi stað í kennslustofunni minni, hugsanlega á hurðina, ég hengdi viðurkenninguna fyrir þriðja sætið á bak við sýningartjaldið fyrir skjávarpann og hef eitt helginni í að éta kökur, djöfullinn!!! ég lappaði uppá sjálfsmyndina með því að halda dúndur ammælispartý fyrir kríuljósið með regnbogaköku og sjúklega sætu pom poms skrauti sem tók mig hálfa nóttina að búa til og vakti slíka lukku hjá bæði ammælisbarninu og gestunum að líklega fær það að hanga uppi til eilífðar, lítið bara á

þið gyðjur

(já það ert þú!) ykkur óska ég innilega til hamingju með daginn - reyndar langar mig miklu frekar að óska ykkur bara til lukku með að vera kona sem hlýtur að vera eitthvað það alskemmtilegasta sem hægt er að lenda í í lífinu, ég tala nú ekki um ef maður er í kompaníi við aðrar konur og eitthvað til af áfengi í húsinu, karlmönnum óska ég aftur á móti til hamingju með að njóta þeirra ótrúlegu forréttinda að fá að hafa konur í kringum sig (in spite of yourselves)

almost there

vetrarsólin minnti mig á að það er beinn og breiður vegur til vors, þangað til baka ég amerískar pönnukökur fyrir ellabjé, hlusta á adele og bý til pom poms fyrir kríuafmæli

mrs. love fær óvæntan glaðning

ég er að drukkna í ást, ekki nóg með að ég sé nýbúin að endurheimta elsku mömmu mína frá útlöndum - hvar hún dvelur óþarflega oft að mínu mati - heldur fékk ég svo yndislega húfu í gjöf frá systu bestu í gær - sumu fólki virðist ómögulegt annað en að vera alltaf með betri hliðina utan yfir - að ég hefði bara ekki trúað því að annar eins gripur fyrirfinndist annars staðar en í ævintýrum, það er algjörlega út í hött að manni geti verið svona heitt á hausnum og á sama tíma verið svona ótrúlega sætur, verst að ég vinn í skóla þar sem er bannað að vera með húfur innandyra, bömmer, en nú heldur fólk auðvitað að allt sé upptalið því engum í gervallri veröldinni geti hlotnast meiri lukka á einu og sama brettinu en ég hef þegar þegið en hafið ykkur bara hæg ljósin mín, það bestnar sko bara og bestnar skal ég segja ykkur, nú veit ég ekki hvort ég hef komið því nógu skýrt að í gegnum tíðina en ég er alveg hreint ljómandi vel plögguð svona hvað eiginmanni viðkemur, og þó að vissulega hendi að maðurinn framkvæmi stundum einhver vanhugsuð stönt sem vekja litla lukku en skilja þeim mun meira eftir sig af þeirri tilfinningu að maður sé nú bara alveg deeply distrubed by this extremely unhusbandly behavior þá tekur hann svo ljómandi laglega spretti inná milli að maður bara missir málið og spjarirnar um leið, ég verð að byrja á því að taka það fram að manninum mínum finnst valentínusardagurinn viðbjóðleg uppfinning amerískra sölusóða sem eigi ekkert erindi við íslenska elskendur og sér í lagi ekki inná hans eigið heimili þegar hann hefur varla einu sinni náð að kyngja hákarlinum og rófustöppunni, nokkuð sem ég tek fyllilega undir og gæti ekki verið meira sammála, það hefur því verið í tómu gríni sem ég hef verið að ýja að því síðustu daga hvort valentínusinn minn sé ekki að fylgjast með dagsetningunum og svona, maður geri nú aldrei of mikið af því að vera rómantískur, en guð hjálpi mér fyrr hefði ég átt von á því að fá lús, skyrbjúg og blóðkreppusótt á mánudagskvöldi í febrúar heldur en því að ganga beint í flasið á kertaljósi og blómum og súkkulaði og (hérna negldi hann mig alveg) ísköldum bjór þegar ég kom heim af vefsíðunámskeiðinu sem ég var að byrja á ásamt öðrum hverjum eldri borgara í bænum, ja hafi maður einhvern tímann verið alveg stúmm, sjálf hafði ég hugsað mér að gera eitthvað smotterí í ástarjátningaskyni en hafa það bara eitthvað alveg ókeypis og líkamlegt af því ég er svo blönk og krakkinn á bráðum ammæli, og maður er eðlilega ekkert að spá í að hnika við því plani eftir þessa innkomu skal ég segja ykkur, passa sig samt að verða ekki eins og þjófótti hundurinn sem fékk það margfalt í hausinn - eða á ég að segja kviðinn - að hafa stolið heilli pizzu af eldhúsborðinu og lítur fyrir vikið bæði út fyrir að vera ólétt og með tryllingslega mikinn bjúg, en fyrst er það að ná husband úr leikjatölvunni.......hmmmm

to do listi morgundagsins

vakna og undrast yfir því hvað það er mikið kraftaverk að maður geti farið á fætur á morgnana og fundið bragð af bláberjasafa og lykt af blómunum á borðinu, guð veit alveg hvað hann er að gera

hita kaffi og finna hvað það er gott að eiga lítið eldhús í litlu húsi

undrast enn meir yfir því hvað lífið er gott og hvað maður eru ótrúlega heilbrigður í sálinni miðað við að það er febrúar, þakka guði fyrir spirulina

hlaupa til mömmu minnar og hlusta á jónas, muna það allan tímann hvað ég er lánsöm að eiga líkama sem gerir það sem ég bið hann um

sníkja chilli súkkulaði hjá mömmu og hugsa fallega til suður - ameríkufólksins sem fær svona frábærar hugmyndir

styðja systu bestu í þeirri raun sem það er fyrir konur að þurfa að fara í kringluna, á svona mómentum er mikilvægt að vera til staðar

bjóða ellabjé í síðdegiste og eitthvað spennandi með því til að maula á meðan við hlustum á kríuna segja töfrasögur af stjörnufræðinámskeiðinu

borða ferska aspasinn með miklum limesafa og parmesan, flissa við tilhugsunina um það hvað maður pissar skrítinni lykt af aspas

gefa sjálfri mér gott pepp, "þú getur víst skrifað þessa umsókn í ritlistarnámið!"

(einhvers staðar hér kemur verkefnabúnkinn til sögunnar en hann passar ekki inná þennan njóttu-dagsins lista)

skríða uppí ból og kyssa husband fyrir daginn, vera dáldið ánægð með dagsverkið og reyna að festast ekki í að velta fyrir mér hvað svefn er undarlegt ástand

ég þyrfti að fá þessa konu heim til mín

sko, guð hlustar víst

ég hefði kannski ekki átt að biðja guð svona mikið um snjó þarna um jólin, það hefur greinilega bara verið einhver smástífla í afgreiðslunni hjá honum og beiðnirnar mínar því hrannast upp en svo þegar herrann loksins komst í málið var því svarað svona líka hressilega, ég lendi reglulega í því sama með prentarann í vinnunni (ég veit samt að guð hefur ekkert með það að gera), ég ýti á print og ekkert gerist og af því ég er óþolinmóð að upplagi hamast ég áfram og gef skrilljón skipanir þangað til ég gefst upp og stend upp frá tölvunni til að brjóta nú ekki eitthvað sem ég á ekki og myndi hugsanlega vera krafin um að borga skaðabætur fyrir, dálitlu síðar spýtast svo öll þúsund eintökin út og ég fæ húrrandi umhverfismóral, þegar ég leit út um gluggann í morgunn og sá að skaflarnir ná næstum upp að eldhúsglugganum gat ég ekki hugsað um neitt annað en hvað það er rosalega lítið til í ísskápnum, ef húsið myndi grafast í snjó værum við dæmd til hungurdauða og ég fór að ímynda mér allskonar vitleysu eins og að husband myndi stinga uppá að við ætum hundinn, ég myndi tryllast og yrði fyrri til að drepa hann sjálfan af því ég er svo snögg í snúningum en hann er ekki snöggur að neinu nema klæða mig úr brjóstarhaldaranum (samkvæmt honum sjálfum), hmmm það sem maður er veikur í litla höfðinu sínu já, annars var ég að fara yfir kennsluáætlanir og skipuleggja önnina framundan og komst þá að því að það er í rauninni alveg að koma vor, ef það er bara hreinlega ekki komið, það eru bara einhverja örfáar vikur þangað til það er kominn maí og þar sem vikur hafa tilhneygingu til að smættast niður í ekkert nema mánudaga og föstudaga þegar maður er í annasömu starfi þá segir sig sjálft að maður þarf að fara að athuga hvort eitthvað sé eftir af sólarvörninni frá því í fyrra, mig óar við öllu sem ég á eftir að kenna aumingjans nemendunum á þessum örstutta tíma en hef samt enn meiri áhyggjur af því hvað maður hljóti að eldast hratt í starfi þar sem maður verður alltaf að vera að hugsa svona mikið fram í tímann, getur ekki verið gott en væri samt ennþá verra ef maður væri einn af þessum sem heldur að tíminn sé peningar, hjúkk að maður er þó ekki veikari í höfðinu en svo að maður sjái í gegnum þá þvælu

og ekki það að ég ætli að segja orð um þessi bókmenntaverðlaun en bragi minn það vita það allir að snillingar þurfa oft að sætta sig við það að einhver steli þrumunni þeirra, við svitnum ekkert yfir því enda áttu örugglega fullt fullt af þrumum og mátt alveg sjá af þessari einu til hennar gerðar